please leave us here

Arka Sokaklar izleyip (son ses) reklam aralarında oluşan boş vaktini değerlendirmek için uzun hava söyleyen dedem dün ağırcezareisi olmamı istedi. Peki dedim kendisine.

Esas Limewire yok artık, yasadışı işlemlerimi yapıcak yerim yok diye ağlarken birileri Ares dedi, o mübareğin Ares diyen ağzına sağlık. Ne güzel şeymiş bu. Tabi download'ın en güzel yerinde telefon çalıp modem ışıkları sönünce kalp ağrısı duyuyorum ama olsun.

Bugün mate'imle test çözmekten mutluluk duyduğumuzu farkedeyazdık. "Yok öyle bişe, ben öyle biri değilim" dedim ve bugün dersler akıp giderken kitap okudum durdum. Zaten bir dersi kitap okuyup müzik dinleyerek geçirince o zamanı değerlendirmenin coşkusuyla insan hayatın güzelliği ve anlamı diye konuşabilir saatlerce.

Geçen girdiğim sınavda "bazen içinizin coşkuyla dolduğu olur mu, mutluluktan ağladığınız oldu mu" tarzı ruh hastalığının derecesini ölçen sorular vardı. Bunların hepsi müzik dinlerken başıma gelmiştir yani. "Müzik benim hayatım, damarımda akan kanım diyen" müzisyenlerden falan ne kadar nefret etsem de müzik güzel bişey. Baya güzel hemde. İnsanı yattığı yerden kaldırıp odanın içinde o yana bu yana yürütecek kadar. Bide ben, güzel şarkı dinlerken "Allaaam çok güzel şarkı napıcam ben şimdi(!), olmaz kiii yaaa" diye diye ömrümü yiyen bir insanım. Yapmayın gerçekten çok fazla güzel şarkı yapmayın, aşırı olmasın en azından. Size söylüyorum Julian duyuyo musun?

O şarkıların hepsi inecek Ares, beni deletme