Demin last.fm sayfamı incelerken gururlu bi bakış sezdim. Hani çok yetenekli sevgilisi harikalıklar yaparken yüzünde "bu benim sevgilim işte" bakışı ve sırıtışı olan kız gibi. Evet resmen müzik listemle gurur duyar gibi bi halim var.
O değilde bu güne kadar hep ne yapmam gerektiğini bilirdim ama yapmazdım o şeyi. Yani kilo vermek için ne yapılması gerektiğini biliyorum ama yapmıyorum o şeyi mesela. Fakat şu an ilk defa ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Evrendeki bir takım olaylar bir araya gelerek benim için iğrenç mi iğrenç bi kader örgüsü yarattı. Öyle ki şu an tek yapabildiğim radyodan Çince öğretmeye çalışan çifte eşlik etmek. Bazen kendimi kaybedip "Hangi vagonda yemek yiyebilirim" diyorum ev halkına, Çince tabiki. Bir insanın kaderi geç kalmalarla, yanlışlıklarla, ümitsizlikle çiziliyormuş bunu anlıyorum. Yinede hergün yeni kararlar vermeyi seviyorum ben.
Lastfm'e kırgınım ama bugün işe gelirken yolda ben de benzer gururla şarkıyı ileri sardım. Nakarata vardığımda yol açılmıştı sanki.
YanıtlaSilGüzel şeyler bunlar.